Ένα υπόγειο στην οδό Δεκελέων – η οποία ξεκινά από την πολύβουη, brand new πλατεία του Γκαζιού και τελειώνει στο πουθενά. Λίγο παρακάτω από τα νέας αισθητικής, minimal νεοταβερνεία, που Τρίτη βράδυ βαράγανε μύγες. Τίγκα το Οινομαγειρείον, που δεν το πιάνει το μάτι σου, αλλά κάτι υποψιάζεται η μύτη σου. Κατεβαίνεις προσεκτικά τα απότομα σκαλιά -χαμηλό τακουνάκι για τις κυρίες- και να μπροστά σου δυο τρεις μάγειρες να παλεύουν στην ανοιχτή κουζίνα στα δεξιά κι από αριστερά ένας χώρος λιτός φίσκα από φοιτητές, μια δυο παρέες «μιλημένους» τουρίστες και κάτι ψαγμένους τριαντάρηδες, άντε και σαραντάρηδες. Μια ντουζίνα τραπέζια όλα κι όλα. Ο μαυροπίνακας πάνω από τα δυο παλιά βαρέλια σε ενημερώνει πως εδώ ήταν κάποτε: «Το παλιό κρασοπουλειό του Δημητρίου, όπου μοιράζανε συσσίτιο στην Κατοχή και έβρισκαν καταφύγιο στους βομβαρδισμούς». Η διακόσμηση, ανάλογη: ένας ναργιλές εδώ, κάτι κιλίμια στον τοίχο, ο Καραϊσκάκης να επιβλέπει την κατάσταση, η «Ωραία του Πέραν» απέναντι να καμαρώνει αυτάρεσκα και όλα αυτά συνοδεία ρεμπέτικης πενιάς.
Πιάτα δοκιμασμένα ξανά και ξανά, βαθιάς κι αληθινής, απροσποίητης νοστιμιάς. Μέσα στην απλότητά τους ολόγευστα και στη γλώσσα της απλής νοικοκυράς -που δεν κατέχει τη σύγχρονη δημιουργική γαστρονομία, και πάλι καλά δηλαδή- δημιουργικά. Αξίζει να πας και μόνο για την υπέροχη πολίτικη σαλάτα, που τη φτιάχνουν με γιαουρτάκι, σκόρδο και τηγανιτά κυβάκια από μελιτζάνα και κολοκυθάκι. Οι λαχταριστές πίτες τους -δύο ειδών και όχι με την κλασική έννοια της πίτας- με ζυμάρι τηγανισμένο, νόστιμο και τραγανό, σκεπάζονται είτε από ψητή μελιτζάνα, γιαούρτι, φρέσκια ντομάτα και σουσάμι είτε από καβουρδισμένο κιμά, ψιλοκομμένο ζωντανό κρεμμύδι και μυρωδάτο μαϊντανό. Πολύ νόστιμη η φετούλα, που τη σερβίρουν με μπόλικο καλό λάδι και ψιλοκομμένη καυτερή πιπεριά, τραβάει μπόλικο κρασάκι. Ενδιαφέροντα τα πατατοπιτάκια, πολύ νόστιμο το λεμονάτο χοιρινό με πατάτες φούρνου -που μια άλλη φορά τις είχα πετύχει νοστιμότερες- αλλά και κάποια ακόμα θαυμάσια μαγειρευτά, όπως καλοφτιαγμένο τας κεμπάπ και νόστιμη χυλωμένη φάβα και πίτα Καισαρείας.
Θα τρίβετε τα μάτια σας με το λογαριασμό, ειδικά αν λάβετε υπόψη πως είστε ένα μόλις βήμα από την καρδιά του πολυσύχναστου Γκαζιού. 12 με 15 € το άτομο, χωρίς το ποτό, στην Ελλάδα του 2008 είναι μια ευχάριστη περίσταση για την τσέπη μας.
Μμμμ (μ’ αρέσει): Η σπιτική ατμόσφαιρα κι ο σερβιτόρος, που μας καθοδήγησε στις επιλογές βάζοντάς μας ένα στοπ, διότι εμείς, από τη λαιμαργία μας, θα τρώγαμε ακόμα και το μάγειρα.
Πιάτα δοκιμασμένα ξανά και ξανά, βαθιάς κι αληθινής, απροσποίητης νοστιμιάς. Μέσα στην απλότητά τους ολόγευστα και στη γλώσσα της απλής νοικοκυράς -που δεν κατέχει τη σύγχρονη δημιουργική γαστρονομία, και πάλι καλά δηλαδή- δημιουργικά. Αξίζει να πας και μόνο για την υπέροχη πολίτικη σαλάτα, που τη φτιάχνουν με γιαουρτάκι, σκόρδο και τηγανιτά κυβάκια από μελιτζάνα και κολοκυθάκι. Οι λαχταριστές πίτες τους -δύο ειδών και όχι με την κλασική έννοια της πίτας- με ζυμάρι τηγανισμένο, νόστιμο και τραγανό, σκεπάζονται είτε από ψητή μελιτζάνα, γιαούρτι, φρέσκια ντομάτα και σουσάμι είτε από καβουρδισμένο κιμά, ψιλοκομμένο ζωντανό κρεμμύδι και μυρωδάτο μαϊντανό. Πολύ νόστιμη η φετούλα, που τη σερβίρουν με μπόλικο καλό λάδι και ψιλοκομμένη καυτερή πιπεριά, τραβάει μπόλικο κρασάκι. Ενδιαφέροντα τα πατατοπιτάκια, πολύ νόστιμο το λεμονάτο χοιρινό με πατάτες φούρνου -που μια άλλη φορά τις είχα πετύχει νοστιμότερες- αλλά και κάποια ακόμα θαυμάσια μαγειρευτά, όπως καλοφτιαγμένο τας κεμπάπ και νόστιμη χυλωμένη φάβα και πίτα Καισαρείας.
Θα τρίβετε τα μάτια σας με το λογαριασμό, ειδικά αν λάβετε υπόψη πως είστε ένα μόλις βήμα από την καρδιά του πολυσύχναστου Γκαζιού. 12 με 15 € το άτομο, χωρίς το ποτό, στην Ελλάδα του 2008 είναι μια ευχάριστη περίσταση για την τσέπη μας.
Μμμμ (μ’ αρέσει): Η σπιτική ατμόσφαιρα κι ο σερβιτόρος, που μας καθοδήγησε στις επιλογές βάζοντάς μας ένα στοπ, διότι εμείς, από τη λαιμαργία μας, θα τρώγαμε ακόμα και το μάγειρα.
Ουφ: Αν δεν πας νωρίς, κινδυνεύεις να χάσεις κάποια από τα πολύ νόστιμα πιάτα, καθώς η κουζίνα τους έχει μικρή δυναμικότητα και δυνατότητα αποθήκευσης. Βέβαια, εμένα αυτό μου φαίνεται μάλλον καλό…
Data: Δεκελέων 32, Γκάζι, 210-3411876
Καθώς διασχίζετε τη Δεκελέων, έχετε το νου σας μην το χάσετε, διότι δεν το πιάνει εύκολα το μάτι. Τη Δευτέρα είναι κλειστά.
prepei na to episkeftoume epigontos!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKalo akougete alla me 12 trapezia eine kathara thema tuxhs.Ego anhko stous psagnenous triantarhdes.Tha kolao me to periballon arage?
ΑπάντησηΔιαγραφήKollas pantou esy, psagmene 30+! Exei kai tas kempab me pita kaisareias, opote egw kollaw akoma pio eykola..
ΑπάντησηΔιαγραφήOpote aurio na to timhsoume.Ama broume bebea.
ΑπάντησηΔιαγραφήkanonizoume ekei epomenh e3odo A1 meta to pasxa pou den 8a nhsteuei kai kaneis!
ΑπάντησηΔιαγραφήkoita na deis kati gourmedes typous(dio-zack)tromara sas eiste kai psagmenoi
ΑπάντησηΔιαγραφήασε ανώνυμε bill, μόνο γαλλική κουζίνα προτιμούνε πια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήpaidia i allitheia einai pos me ti nisteia auta pou diavasa apagoreuontai!opote amesa meta to pasha episkepsiii!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή